Böyle bir Beyefendiyi nasıl bir memnuniyetle kendi mekanımda ağırlardım. Kuşkusuz küçük bir mekanım var ve sadece benim özel alanlarımdan, evimden ibaret ama biraz fantazi ve stil duygusu ile bir şeyler yapılabilir. Hele bir teşrif etsinler.
Evimi önce güzel bir mekana, gözle görünür şekilde esasen kalbur üstü bir mekana dönüştürürüm. Bu arada odalarımdan ikisini, saray odası diye adlandıracağım. Lamba adına odada bulunanlar, o memnuniyet anında alevlenecekler. Daha da ötesi, sevgili misafirim hangi köşeye oturursa otursun ben onu aydınlık gülüşümle aydınlatacağım. Onu kapılarda karşılayacağım. Sıradan insanların hızlı hızlı ilk sözlerinden farklı olarak, kalpten sözler söyleyerek karşılaşacağız. Belki önce bahçede, belki hemen eve geçeceğiz. Durum ne gösterirse. Sadece, önemli olan, biraraya gelmemiz. Daha antrede sevgili Mariciğimiz karşılayacak ve onun paltosunu alacak, paltonun alınışı sırasında ben de orada olacağım. Bu olay için öngörülen süre bir dakika. Hemen sonra, en önemli odaların gezilmesi geliyor ve balkon. Banyo gezilmeyecek, şöyle bir gösterilecek. Yemek odasında en önemli yiyecekler çoktan yerlerini almış olacak, ve saire ve saire. Tören kısmından sonra dostane bir buluşma olacak, gecenin ilerleyen saatlerine kadar birlikteliğimiz devam edecek...
Gördüğünüz gibi, gerçekleşmemesinin nedeni ben olamam.
Werner Finck (1902-1978), Kabare ve sinema oyuncusu, yazar. Bu kısa denemesi 1967'de "Die Morgengabe" adlı antolojide yayınlandı.